Ariccia, 12 stycznia 2018

Ostatni dzień w Ariccia to czas syntezy, weryfikacji i wyborów… to dzień, w którym szczególnie wołamy o światło Ducha Świętego. Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło – to słowa z Ewangelii św. Mateusza, które nam dziś towarzyszą. Zbieramy i my dziś… to wszystko, co wydarzyło się w czasie tej weryfikacji i w ciągu trzech lat po XXIII KG.

Na początku dzisiejszego dnia została zaprezentowana synteza odpowiedzi: w jaki sposób wyrażamy w konkretnym życiu odnowione zaangażowanie w przyjęcie Konstytucji i Regulaminów Zgromadzenia?

Wierne życie Konstytucjami – to nasza odpowiedź, by być dziś Córką Maryi Wspomożycielki, to całe nasze życie. Wierność Konstytucjom jest gwarancją przyszłości Zgromadzenia. Dla nas ten czas był okazją do odnowienia naszej codziennej wierności w duchu Księdza Bosko i Matki Mazzarello, w radości i pasji dla młodych, był okazją do pogłębienia duchowości maryjnej oraz naszej tożsamości kobiet konsekrowanych i autentycznego życia.

Weryfikacja jest również okazją do wzmocnienia tego, co jeszcze jest słabe, a więc: łączenia pracy, codziennego życia i Konstytucji, wspólnotowego wysiłku, aby Konstytucje były dla nas zawsze punktem odniesienia, pogłębiania artykułów Regulaminów, codziennej weryfikacji, zarówno osobistej, jak i wspólnotowej.

Kolejny krok to synteza tego, co zostało wypracowane podczas tych dni weryfikacji: zbieżności, które wypłynęły z pracy nad przysłanymi weryfikacjami z poszczególnych Inspektorii Europy, aspektów, które należy wzmocnić, gestów profetycznych, które zostały podjęte przez Inspektorie. Oto niektóre tematy:

  • wspólnoty otwarte, dzielące chleb Słowa i braterstwa, czytające dzisiejszą rzeczywistość, wychodzące na peryferie dzisiejszych młodych, słuchanie młodych
  • serce oratoryjne jako kryterium inspirujące nasze życie i misję
  • wspólnota dóbr
  • formacja razem

Ważnym momentem był również czas wspólnego rozeznawania tematu kolejnej XXIV KG, poprzedzony modlitwą. Przedstawiona droga Kapituł Generalnych i ich tematyka od roku 1990 pozwoliła nam poszerzyć nasze spojrzenie i odnaleźć głębię tego, czym żył Kościół i nasze Zgromadzenie. Następnie Konferencje CII, CIEP, CIEM podjęły modlitwę o światło Ducha Świętego i rozpoczął się czas rozeznawania według określonej metodologii. Każda z Konferencji miała do dyspozycji syntezę tematów, które napłynęły wcześniej:

  • Oblicze FMA „dzisiaj” – tożsamość FMA w różnych kontekstach społecznych, kulturalnych i kościelnych
  • Wspólnoty ewangeliczne i prorockie w różnorodności misji i dzisiejszej rzeczywistości. Współodpowiedzialność i droga razem FMA – świeccy. Zycie i dzielenie razem misji. Z rodzinami i w Rodzinie Salezjańskiej
  • Misja – duszpasterstwo powołaniowe: kultura powołaniowa, protagonizm młodzieżowy. Nowe peryferie
  • Ekologia – ubogi styl życia, kultura życia
  • Leadership: animacja i zarządzanie, posługa władzy – w salezjańskim charyzmacie
  • Starzenie się i żywotność Zgromadzenia

Temat, który powtarzał się najczęściej dotyczył życia wspólnoty, która wychodzi, jest otwarta, jest znakiem dla świata oraz posługa władzy i tożsamość FMA. W swoim ostatnim wystąpieniu Matka Generalna, dziękując wszystkim za ten wspólny czas poszukiwania i weryfikowania, dała nam kilka wskazań:

- abyśmy mieli odwagę marzyć – nawiązując do dobrze nam znanych momentów z życia Księdza Bosko, Jego odwagi i życia, w którym nie brakowało prób i trudności, które jednak nie przeszkadzały Mu w realizacji Jego marzeń. Ważne, aby pamiętać o tym i patrzeć na rzeczywistość i codzienność oczyma Jezusa, wtedy widzi się inaczej. Nie tylko marzyć osobiście, ale również wspólnotowo, wsłuchując się również w marzenia młodych, którzy żyją obok nas.

- Budować wspólnoty na solidnym fundamencie. Matka powołała się na słowa Papieża Franciszka, który wskazał, że fundamentem jest osoba i wspólnota. „Cegłami” tej konstrukcji jest: dialog, solidarność, rozwój i pokój. Nie można myśleć o osobie bez wspólnoty. Osoba, która żyje w relacji, które mają być: szczere, proste, oparte na zaufaniu. To są dla nas fundamenty naszych wspólnot, o które musimy się troszczyć.

- Promieniować radością – Bóg wzywa nas do radości. Musimy jednak [nbsp]pamiętać o tym, że każdego z nas wzywa po imieniu. Powołanie jest darem, a w sercu każdego z nas zamieszkuje Jego Miłość. Być może słabość życia konsekrowanego wypływa z tego, że zagubiliśmy małe radości z tego, co niesie każdy dzień?

Maryja jest dla nas znakiem radości, komunii i nowego życia, Ona jest nam dana, aby z odwagą podejmować wyzwanie dzisiejszych czasów i pokoleń. Z odwagą i wiarą mamy iść do przodu, czując siłę w naszej wspólnej drodze. Nikt nie może nam zabrać z serca siły naszego charyzmatu.

Wszystkie te nasze nadzieje, wszystko to, co przeżyliśmy podczas tych dni zostało zaniesione na ołtarz Pana podczas Eucharystii sprawowanej przez Ksiedza Generała, który również w homilii podkreślił moc i radość płynącą z naszego charyzmatu i dzielenia misji razem ze świeckimi. Bogu niech będą dzięki za ten czas, który jest dla nas światłem i siłą. Mimo naszych słabości pragniemy być w każdym zakątku świata tymi, którzy dają świadectwo. Przyszłość budujemy razem, nadając kolorów temu co zostawił ks. Bosko, pozwalając prowadzić się Maryi. Ilekroć na Nią spoglądamy znów zaczynamy wierzyć w rewolucyjną moc czułości i miłości /EG 261/, która jest wpisana w nasz charyzmat.

Dziękujemy Wszystkim za duchowe towarzyszenie nam podczas tych dni. Wierzymy, że prowadzi nas Duch święty, dlatego możemy iść razem z odwagą, umacniając naszą wierność i podejmując z nową pasją nasza posługę wśród młodych,[nbsp] dla nich i z nimi.

Siostry z Ariccia