Historia
Początki Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki sięgają I polowy XIX wieku, kiedy to w dwóch niewielkich miejscowościach na północy dzisiejszych Włoch Bóg powołuje do życia dwoje ludzi, których przyszłe losy złączą się we wspólnej misji na rzecz wychowania młodych.
św. Jan Bosko, urodzony w 1815 roku w Becchi - kapłan, którego wielkim pragnieniem było widzieć swoich wychowanków szczęśliwymi, zarówno w życiu doczesnym, jak i w wieczności. Jako ojciec i przyjaciel setek osieroconych, samotnych oraz pozbawionych opieki chłopców zapoczątkował wielkie salezjańskie dzieło - środowiska sprzyjające kształceniu i wychowaniu młodych pokoleń. Ksiądz Bosko pozostaje do dziś niezrównanym autorytetem w dziedzinie edukacji, a jego troska o rozwój duchowy dorastającej młodzieży wciąż owocuje w Kościele kolejnymi przykładami świętości (Dominik Savio, Laura Vicuna, Zefiryn, Namuncura, Piątka Poznańskich Męczenników i wielu innych).
Podstawy swojej niezwykle skutecznej pedagogii Ksiądz Bosko oparł na trójmianie "rozum - religia - miłość", propagując w swoich dziełach system prewencyjny, którego głównym założeniem jest zapobieganie ewentualnemu złu przez troskliwą i przyjazną obecność wśród młodych.
św. Maria Dominika Mazzarello, urodzona w 1837 roku w Mornese – kobieta obdarzona niezwykłą siłą ducha oraz życiową mądrością ; po przebyciu ciężkiej choroby odnajduje swoje pole pracy w prowadzeniu pracowni krawieckiej dla dziewcząt. Pragnąc uczyć swoje wychowanki nie tylko zawodu, ale i chrześcijańskiego życia, zachęca je, by każdy wykonany przez siebie ścieg uczyniły aktem miłości do Boga.
Zrządzeniem Bożej Opatrzności, w roku 1862 Ksiądz Bosko spotyka w pociągu Księdza Dominika Pestarino, duchowego opiekuna Córek Niepokalanej z Mornese, do którego należała Maria Mazzarello. Zaintrygowany opowiadaniem o młodych kobietach, które z wielką gorliwością poświęcają się pracy wychowawczej oraz mając w pamięci sen, w którym Maryja ukazała mu podwórko pełne dziewcząt i powiedziała: "to są moje córki, zajmij się nimi", zaczyna rozumieć, że właśnie nadszedł czas, by powstało dzieło na rzecz wychowania młodych dziewcząt.
Przy pierwszym spotkaniu z Księdzem Bosko, w 1864 roku, Maria Dominika spontanicznie wykrzykuje: "On jest święty, ja to czuję!" Po ośmiu latach od tego dnia, 5 sierpnia 1872 roku, w obecności Księdza Bosko 11 pierwszych sióstr z Marią Dominiką na czele po raz pierwszy składa swoje śluby zakonne i w ten sposób Zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki oficjalnie zaczyna istnieć.
Do Polski pierwsze Salezjanki przybywają w 1922 r. Są to trzy Włoszki oraz trzy Polki - z Matką Laurą Meozzi (dzisiejszą Sługą Bożą) na czele. Swoją pierwszą placówkę otwierają w Różanymstoku (okolice Sokółki), obejmując opieką dzieci osierocone podczas I wojny światowej. Walcząc z wielkimi trudnościami materialnymi, starają się zapewnić dzieciom dom i wykształcenie - otwierając sierociniec i szkołę. Rozwijającą się działalność sióstr przerywa II wojna światowa, po wojnie zaś zmiana sytuacji politycznej nie pozwala im na powrót do pozostawionych dzieł. Ze względu na sytuację, jaka panowała w kraju, siostry ograniczają swą aktywność do pracy katechetycznej, prowadzenia grup parafialnych i przedszkoli. W 1982 r. wzrost liczby sióstr i domów doprowadza do powstania dwóch Inspektorii, warszawskiej i wrocławskiej.
